Men had nog niet in de gaten, dat er zojuist een ernstige difterie-epidemie in Langenboom was uitgebroken, en daarom dacht men eerst dat ze griep had. Na een nacht niet geslapen te hebben, zat ze bij de kachel in de kamer en had grote moeite met ademhalen, haar keel werd haast dichtgeknepen. Dokter Arntz uit Mill, die erbij geroepen werd, wist ook nog niet de juiste diagnose te stellen. Hoewel zijn dochter die dag trouwde, ging hij eerst thuis opzoeken wat Marietje mankeerde. Snel keerde hij terug en gelastte, dat ze onmiddellijk met een auto naar het Canisius-ziekenhuis in Nijmegen gebracht zou worden, omdat ze difterie had. Na daar nog een aantal dagen geleefd te hebben overleed ze op 9 februari. Twee dagen later werd ze op het kinderkerkhof in Langenboom begraven. In het gezin Bongers is Marietje nog vaak in hun gedachten geweest.

Nieuwe slachtoffers. Drie dagen later sloeg het noodlot wederom toe. Nu in het huis aan de Zuid Carolinaweg no1. Twee kinderen van Marinus de Klijn en Cato Janssen waren ernstig ziek. Ze gingen zienderogen achteruit. Op 12 februari was er voor het kleine Koosje (geboren op 1 october 1937) geen redden meer aan en overleed hij thuis. De volgende dag werd zijn iets oudere zusje Francina (geboren 5 augustus 1936) met grote spoed naar het ziekenhuis in Nijmegen gebracht. Bij aankomst was ze al overleden. Beiden werden op 15 februari begraven op het Langenboomse kerkhof. Hun grafje ( met foto’s) is nog steeds te bezoeken.

Dagblad “De Tijd” schreef in die tijd:

Een van de kinderen die opgenomen moesten worden, was de 9-jarige Nellie Koenen van de Lagehei. Ze voelde zich ’s morgens niet goed, was hangerig. ’s Middags om 4 uur werd het slechter en toen moeder Koenen in haar keel keek, zei ze “Oe toch, als ons Nellie maar geen difterie heeft”. Zuster Hoenselaars werd erbij geroepen, die vertrouwde het niet en schakelde de ouwe dr. Kanters uit Grave in. Hij raadde aan om Nellie zo snel mogelijk in het Canisius ziekenhuis op te nemen. Coos van Duijnhoven (een van de weinigen, die een auto had) bracht haar daarheen. Vanwege de besmettelijkheid werd ze daar meteen geïsoleerd in een barak. Familieleden, die op de fiets haar enkele keren per week kwamen opzoeken, moesten achter dik glas blijven. Men kon elkaar wel redelijk verstaan.

Zij trof daar o.a. Truus Verbeek en Marietje Jordens op haar kamer aan. Er werden ruim 20 kinderen uit Langenboom opgenomen. Na 14 dagen opgesloten geweest te zijn in een kamer, mocht Nellie naar buiten, om met andere kinderen te spelen.

De 9-jarige Nellie Koenen

Nadat ze wat opgeknapt waren, deden ze ’s avonds kussengevechten. Zodra de nonnen in aantocht waren, deed Nellie net of ze sliep, want anders kreeg ze op haar todden. Ze weet nog goed, dat als ze buiten aan het spelen was, ze naar binnen moest, als Duitse militairen langs kwamen gemarcheerd en liederen zongen. Na 7 weken mocht ze naar huis.