Eén van de invloedrijkste organisaties die de Nederlandse missie voortstuwde was de H. Kindsheid. De bisschop van Nancy in Frankrijk richtte het genootschap in 1843 op. In elke parochie moest een afdeling van de H. Kindsheid komen. Iedereen die meewerkte werd beloond met aflaten. Hoe meer je deed hoe korter je na je dood in het vagevuur hoefde te branden. Dat was een aantrekkelijk vooruitzicht. De afdelingen van de H. Kindsheid schoten dan ook als paddenstoelen uit de grond.      

Het succes van de Kindsheid   

De H. Kindsheid had een taak te vervullen en die was, zo kon men in het missieactie boekje uit 1922 lezen, duidelijk omschreven: “Door gebeden en aalmoezen, vooral der kinderen, de arme verlaten kindertjes in de heidense landen trachten te redden voor hun tijdelijk aards en eeuwig leven”. De middelen, waren ‘tweevoudig: een dagelijks klein gebedje bestaande uit een “Wees gegroet” met de aanroeping: “H. Maagd Maria, bid voor ons en voor de arme ongelovige kindertjes”, en een bijdrage van 2½ cent per maand. Daarvoor had bijna ieder gezin een speciaal Missiebusje. Die kleine bijdragen van duizenden kinderen vormden jaarlijks een aanzienlijke som. Nemen wij b.v. het jaar 1920. In dat jaar bracht de H. Kindsheid in Nederland op: de kapitale som van fl. 330.000 [ruim 150.000 euro]  En dat alles samengebracht door de halve stuivertjes.
De schoolkinderen verzamelden daarnaast o.a. zilverpapier, kroon kurken en lood capsules van flessen. Alles voor de missie.

Het hoogtepunt ieder jaar van de Kindsheid vormde de processie. Met name het leven in de missie diende uitgebeeld te worden. Vandaar, dat de kinderen zich verkleedden als pater, missiezuster, of als Chineesjes, negertjes, heidenen enz. Ook waren er vaak bruidjes, die bloemblaadjes strooiden.

Hieronder enkele foto's uit 1938 van de Kindsheidsoptocht in Langenboom